آخرین مطالب
امکانات وب
خب اونقدرام ناامیدکننده نبود. اولا که هیژده سالگی رو با رای دادن و گرفتن گواهینامه و باز کردن حساب بانکی مستقل، خیلی عمیق لمس کردم. دومش اینکه درسته نتونستم یه صندوق از اون خرت و پرتا جمع کنم یا مثلا سفر تنهایی برم، اما سعی کردم یه هیژده ساله ی بهتر باشم نسبت به هیوده ساله ی خودم. با جسارت تر، عمیقتر، فعالتر. لحظه لحظه شو حس کردم و سعی کردم همین لحظه لحظه ها لذت باشه. که بود. یکم عجیب بنظر میاد ولی از حس کردن و درک کردن لحظه های غمگینمم لذت بردم. این حرفا شاید مال شب تولدم باید باشه اما خب امشب به ذهنم رسید.
یکی از چیزایی که تو هیژده سالگیم بهترش کردم همین بیخیال بودن نسبت به شروط و تبصره هاییه که خودمون واسه خودمون ساختیم و باهاش دست و پای خودمونو بستیم. مث بنیامین که میگه شرطی شدیم که اگه یکی شب تولدش پست نذاره ینی تولدشو یادش رفته. شب تولد بنیامینه آخه. و هنوزم مینویسه "این شماره هایی که به عشق شما ادامه داره"
من امسال بلند خندیدم، بستنی خیلی خوردم :)) ، رقصیدم، آواز خوندم، اینور اونور رفتم، کتاب خریدم، سعیمو کردم سعیمو کردم سعیمو کردم.
سعی سعیه دیگه. یکی سه هس. سعی میکنه میرسه به چار. یه سه دیگه سعی میکنه میرسه به هشت. یکی ام مث من مثلا صفره. یا منفیه حتا. و میرسه به نیم. قبول دارم که یکی نیستن ولی همه شون سعی ان و قابل احترام.
این بنظرم کافیه. ینی میتونم قانع شم بهش. با این امید که خب دفه بعد بیشتر از این باشه نتیجه.
چه علمی شد بحث :)))
بهرحال خواستم یادی کنم از روزای دل نگرونی واسه هیژده سالگی و بگم که برعکس خیلی سالای عمرم، هیژده سالگیم بیهوده نگذشته و پوچ نشده.
بچسبد به: هیژده سالگی سادگانه...