1935.چرا تهران (۲)

اینجا همیشه یه جایی واسه کشف کردن هست.

اول از چیزای بزرگ شروع میشه

شهربازیا، رستورانای معروف، پاساژایبزرگ، برجها.

بعد یواش یواش میری سراغ کشف جاهای کوچیکتر و خلوت تر.

غذاخوریای کوچیک، پارکای محله ای، کافی شاپای دنج، کوچه های کم رفت و آمد، یه بلالی به خصوص تو دربند، یه نیمکت به خصوص تو فلان پارک و ...

بعد از همه ی اینا، بازم تو این شهر درندشت جاهایی هست که میتونه کشف تو و فقط توباشه بین میلیونها آدم.

مث یه تیکه چمن کاری کنار فلان خیابون خلوت با یه تک درختِ مثلا چی؟ ، یا یه پل عابر پیاده ی کثیف روی فلان خیابونِ خوشگل، یا هزاران جای دیگه.

+ بچه که بودم تو یکی از سریالای خارجی قدیمی دیدم که چن تا بچه جایی نزدیک مزرعه شون یه خونه درختی تو جنگل داشتن. جایی که کسی بلد نبودش. این آرزوم همیشه شکست خورده چون هیچوقت تو یه جنگل نبودم برا خودم،

خیلیا میگن تهران جنگله. من میتونم تو این جنگل خونه درختی خودمو داشته باشم.

بچسبد به: تهران طهران سادگانه...